Wednesday, February 10, 2010

දුර ගිහින්



මද පවන සැඩ
සුලග වී
රැ‍ගෙන ගෙන ගොස්
බොහෝ ඈතක
නොදන්නා නොහදුනනා
ලෝකෙක
දැනෙන ‍නොහැගෙන
හීනමත හිද
හඩයි හිනැහෙයි
තුරුණු මා හිත
Posted by at

2 comments:

  1. Sandun DasanayakeFebruary 11, 2010 at 5:58 AM

    සද්ද නොකර හෙමින් ලියන්නම්. අවදි උනොත් හීනෙ බිඳෙයි. ලස්සන කවිය. නිතර ලියන්න.

    ReplyDelete
  2. Dasun WanaguruFebruary 14, 2010 at 7:01 PM

    ජීවිතේ එහෙමයි...

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)